Melbourne, Adelaide, Alice Springs en Perth

De tijd vliegt. Kerst en Nieuwjaar zijn alweer voorbij en ik begin aan mijn laatste 2 weken van mijn reis. Ik zit ondertussen in Fremantle, een klein kustplaatsje vlakbij Perth, waar het een goede 40 graden is. Iets anders als in Nederland, naar wat ik heb gehoord. Ik was echter een paar duizend kilometer westelijker gebleven in Melbourne. Daar hebben we nog het immens grote MCG(Melbourne Cricket Grounds) gezien, waar we een rondleiding gekregen hebben onder leiding van een oud vrouwtje, waar je vaak nog niet eens de helft van verstond. In het direct eronder gelegen Australian Sports Museum hadden we een betere tijd, alhoewel het meeste jammer genoeg wel over cricket ging. Een sport, die ik niet eens ga proberen te begrijpen. Onze 2 dagen Melbourne vlogen verder voorbij en voor we het wisten, moesten we weer op weg naar ons volgende hostel(op Philips Island).

Op Philips Island waren 3 “grote” attracties. Ten eerste, het koala reservaat, waarbij we op enkele tientallen centimeters van die luie beesten hebben gestaan(ze slapen 20 uur per dag). Daarnaast hebben we hier ook nog onze eerste wallaby(kleiner soort kangoeroe) gespot. De volgende “attractie” was de oudste boerderij, waarbij de trip van 10 minuten ernaartoe langer duurde dan de tijd die we daar doorgebracht hebben. Voor de laatste bezienswaardigheid moesten we wachten totdat de zon in de zee zakte en de pinguïns vanuit het water, het strand op kwamen, richting hun verblijven in duinen. Het bedrijf, wat het bekijken van de pinguïns georganiseerd had, had een tribune aan het strand geplaatst en zette vol de spotlights op het strand, terwijl honderden mensen de pinguïns aanschouwden. Niet geheel wat wij ervan hadden verwacht, maar zeker de moeite waard.

Na een dagje Philips Island hebben we de volgende dag besteed om aan het begin van de Great Ocean Road(GOR) te komen. De volgende dag zijn we in alle vroegte vertrokken richting Bells Beach(fameus voor de Rip Curl surfcompetitie die er ieder jaar gehouden word). Daarna voerde de weg ons langs diverse uitzichtpunten en een waterval, alvorens we op een camping neerploften. De volgende dag stond het hoogtepunt van de GOR op het programma: de twaalf apostelen, ongeveer 7 rotspilaren in de zee. Schijnbaar kon er vroeger iemand niet zo goed tellen, aangezien er nooit meer als 9 overeind stonden. Na de twaalf apostelen, was de London Bridge het laatste echte hoogtepunt van de GOR. De London Bridge was vroeger verbonden met het vasteland, maar de verbinding tussen de rots en het vasteland was een aantal jaar geleden ingestort, terwijl er nog mensen op de rots stonden. Nu is het slechts een rotsformatie in de zee.

Door een verkeerde inschatting aan onze zijde, moesten we de volgende dag nog een heel stuk rijden richting de Barossa Valley(op een steenworp van de inmiddels wereldwijd bekend Adelaide Hills). Hier hadden we de zware taak om onze kerstwijn uit te zoeken. Na een aantal goede kandidaten geprobeerd te hebben, o.a. een heerlijke Jacobs Creek Double Barreled wine(heeft eerst in een wijnvat en daarna in een whiskyvat gerijpt), bleek onze laatste wijnkelder de lekkerste wijn van de dag te hebben. Alhoewel, de meeste wel veel op elkaar begonnen te lijken op het eind.

Onze laatste stop met de auto was Adelaide, hierna zullen we ons helaas met het openbaar vervoer moeten verplaatsen. Op zich geen ramp, want dat is hier allemaal prima geregeld.
In Adelaide kwamen we terecht in een van de beste hostels tot nu toe. Er was een gratis bbq, een poolcompetitie(waar Kevin en ik ondertussen een stuk beter in geworden zijn), een loterij(waar ik voor het eerst in mijn leven gewonnen heb 2x20 dollar en 3 bier) en een kerstquiz(lang leve serieuze Canadezen die alles weten en ons gratis bier en wijn bezorgd hebben). In Adelaide zelf was weinig te beleven, maar de stad zelf was perfect georganiseerd, ondanks dat het een miljoenenstad is. Toch hebben we wel weer een dagje sightseeing gedaan, o.a. het Southern Australian Museum, museum nummer zoveel. Jammer genoeg was het niet warm genoeg om naar het strand te gaan op 1ste kerstdag, maar de zon was wel fel genoeg om me lelijk te verbranden(in mijn knieholtes nota bene). Hier heb ik toch enkele dagen last van gehad voor mijn huid helaas begon te vervellen…

Na Adelaide, stond Alice Spring op het programma. Een woestijnstad(alhoewel er toch veel meer vegetatie was als verwacht), die vooral bekend is voor Kata Tjuta en Uluru(twee grote rotsen). Voor ons staat hij echter vooral bekend om het weinig aantal uren slaap en een paar lange busreizen. Op de tweede dag in Alice Springs besloten we om de West McDonald Ranges te zien, waar prachtige uitzichten elkaar afwisselden. De busmaatschappij had, in tegenstelling tot degene die we hadden naar Kata Tjuta en Uluru, een relatief laag aantal passagiers. Hierdoor werd iedereen op zijn wenken bediend. De volgende dag stond een trip naar Kata Tjuta en Uluru gepland, wat betekende om 5 uur opstaan, lang geleden dat ik dat gedaan heb. De weg ernaartoe duurde ongeveer 7 uur, inclusief diverse stops, voordat we een glimp opvingen van een bijna 400 meter hoge rots en een paar kilometer brede rots. Een prachtig gezicht, vooral bij zonsondergang. Omstreeks 2 uur waren we weer thuis voor 5 uur slaap, aangezien er een vlucht richting Perth op het programma stond.

In Perth hebben we het een stuk rustiger aangedaan met bezoekjes aan het zwembad, het strand en een van de laatste sightseeings van de vakantie. Daarnaast hebben we ook de botanische tuinen bezocht, naar het schijnt een van de mooiste van het land. Echter hadden we of de verkeerde periode of botanische tuinen zijn niet voor ons weggelegd, want echt indrukwekkend was hij niet. Nieuwjaar hebben we hier met succes ingeluid en voor wie ik nog niet gesproken heb, bij deze de beste wensen en een gezond en gelukkig 2015!!

De komende dagen zitten we nog in een voorstad van Perth, waarna we daarna onze laatste week in Australië in Perth doorbrengen. Tot over 2 weken!